Tu nie ma miejsca na "dlaczego?"...

ENDGAME. Wezwanie

James Frey & Nils Johnson Shelton

To Endgame. Tu nie ma “dlaczego?”.

         Zawsze miałam ochotę przeczytać książkę, która byłaby inna niż wszystkie, wyjątkowa. Ale nie liczyłam, że będę miała taką okazję, bo, nie oszukujmy się, każda opowieść musi być oparta na jakiejś fabule, bohaterach, konkretnym zarysie, który stworzy autor. Aż tu nagle pojawia się Endgame, które angażuje w swoją treść czytelnika, niezależnie od jego wieku czy narodowości i pozwala mu na całkowitą odmianę swojego życia. 500 tysięcy dolarów piechotą nie chodzi.

Raczej kasy wygrać mi się nie uda.
Dlatego obsypałam książkę swoją.
Zawsze to jakoś tak milej popatrzeć.

         Zacznijmy od tego, na czym skupia się treść. Nadeszło Endgame. Dzień, na który czekano od setek lat. Kiedy stwierdzono, że ludzkość nie zasługuje na to, co ma i zmarnowała podarowaną szansę. Teraz do walki stanie 12 ludów, potomkowie dwunastu nieistniejących już cywilizacji, po jednym Graczu z każdego ludu. Tylko jedna osoba może zwyciężyć. I tylko jego lud przeżyje.

         Wyjątkowo przypadł mi do gustu pomysł na fabułę. Te, pewnego rodzaju zawody, igrzyska, w których biorą udział pojedyncze osoby z całego świata. Każdy Gracz jest inny, ma odmienny charakter, inaczej postępuje i ma odrębny plan na osiągnięcie wyznaczonego celu. Będą musieli znaleźć odpowiedni sposób, by rozwiązać wszystkie ukryte zagadki i dotrzeć do mety.

         Niby możemy się domyślać, co się wydarzy – rozwiązywanie zagadek, polowanie na kolejnych graczy, walka na śmierć i życie, zabójstwa. A jednak powieść jest nieprzewidywalna, pełna niespodziewanych zwrotów akcji, a nawet wzruszeń. Akcja. Żadnych zbędnych opisów przyrody. Akcja. A opisy walk i tragedii są naprawdę realistyczne i naturalistyczne. Nie zabraknie lejącej się krwi i odpadających kości.

         W tej powieści istotną rolę odgrywa kreacja bohaterów. Narracja skupia się w każdym rozdziale na innej osobie, co może wprowadzić nieco zamieszania, ale pozwala nam dokładnie poznać pojedyncze osoby. Bo każdy chce wygrać, lecz z innego powodu, w inny sposób. Dla jednych Endgame to zabawa, dla drugich konieczność. Trzeba obrać odpowiedni punkt widzenia. Bo co tak naprawdę ma największą szansę przynieść zwycięstwo? Krwawe morderstwa? Spryt i intelekt? Dobry kamuflaż?

         To jedna z takich książek, w których bohaterów nie można oceniać, bo jest ich tak dużo, jak w książce telefonicznej. A każdy z nich to osobna istota i, co najważniejsze, różni czytelnicy mogą polubić i wczuć się w inną postać, w zależności od tego, jacy sami są i czyj sposób myślenia jest im aktualnie bliżsi. Wniosek? Tu nie ma tych dobrych i złych. To my jesteśmy    j a c y ś    i inaczej odbieramy rzeczywistość.

         W pewnym sensie ta historia wydała mi się niepokojąca. Bo kto wie, czy, kiedy i w jaki sposób ludzkość przestanie istnieć? Czy nastanie koniec świata, apokalipsa? Kto wie, czy rzeczywiście, gdzieś tam nie toczy się Gra, a kiedy ktoś zwycięży, pozostała ludność zniknie z powierzchni Ziemi…?

         Co jeszcze jest w Endgame wyjątkowe i oryginalne? Zaangażowanie czytelnika. Mamy bowiem szansę na wygranie 500 tysięcy dolarów – jednak nie będzie to proste. Musimy zmierzyć się z wieloma zagadkami stanowiącymi wyzwanie dla naszego intelektu. Dokładnie oglądajcie więc każdą stronę, ilustracje, szukajcie wskazówek i przenoście się do wskazanego internetowego łącza. Może to właśnie ktoś z Was stanie się niedługo bogaczem?

         Bez wątpienia mogę powiedzieć, że to pierwsza taka książka. Wreszcie coś kreatywnego, coś, czego jeszcze nie było. Jeżeli na opowieści tego typu zapanuje takie BUM, jak było z wampirami… Ah, to będzie prawdziwa gratka dla fanów fantastyki i zagadek logicznych!

Endgame. Wezwanie

Tom I

James Frey

Endgame: The Calling

Bartosz Czartoryski

Sine Qua Non

512 stron

2014

<-

Poprzedni post

Burn, Rewrite, Reread Tag