PS. "Czy wspominałam, że Cię kocham?"

Rozumiem, że w prawdziwym życiu nie jestem fanką imprezowania i picia alkoholu. Ale po przeczytaniu takiej książki wcale nie chcę tego zmieniać. 

Eden Munro została zaproszona na wakacje do domu swojego ojca, z którym nie kontaktowała się od trzech lat. Dziewczyna wyjeżdża więc do Kalifornii pełna obaw względem swoich rozwiedzionych rodziców, ale także pełna nadziei na nowe przeżycia i szalone imprezy na plaży. Gdy przybywa na miejsce, poznaje swoich nowych braci przyrodnich. A trzeba zaznaczyć, że jeden z nich jest bardzo przystojny...

Estelle Maskame to prawdziwy mól książkowy, który w wieku 17 lat umieszczał fragmenty swojej książki na platformie Wattpad. Estelle próbowała zajmować się pisaniem po godzinach pracy, jednak fani wciąż błagali ją o dalszą część DIMILY, więc musiała zająć się pisaniem na pełen etat - i podejrzewam, że nie płacze z tego powodu.

Kompletnie nie wiem, co powinnam o tej książce myśleć. Przez większość lektury nie działo się nic poza imprezami, rozlewanym alkoholem i omawianiem damsko-męskich spraw. Czułam się, jakbym czytała scenariusz amerykańskiego, a może nawet brazylijskiego serialu dla młodzieży. Czekałam na czołówkę Mody na Sukces. Dopiero ostatnie sto stron jako tako uratowało moje postrzeganie tej lektury. Starałam się myśleć o niej jak najbardziej pozytywnie, bo całość naprawdę się poprawiła, ale wciąż miałam w głowie pierwsze rozdziały, które totalnie mnie do siebie zraziły. Ale jednak pani Maskame należą się duże gratulacje za niespodziewane zakończenie, całkowicie inne, niż w większości nastoletnich romansów. Chociaż sam pomysł na romans między przyrodnim rodzeństwem wydał mi się po prostu niesmaczny i żywcem wyciągnięty z meksykańskich tasiemców.

Odniosłam wrażenie, że, być może, ta książka jest naprawdę dobra, bardzo dobrze przemyślana i napisana, ale, po prostu, mniemam że z własnych subiektywnych powodów, nie mogłam jej przetrawić. Nienawidzę takiego typu dziewczyn, jakim jest Eden, a prowadzenie przez nią narracji zmuszało mnie do przyjęcia jej perspektywy. Nie potrafiłam jej zrozumieć, poszczególne myśli i zachowania wydawały mi się od czapy i miałam ochotę ją spoliczkować, by się ogarnęła. Nie polubiłam Eden, nie polubiłam jej przyjaciółek, z którymi nie wiem po co się zadaje. Nie polubiłam też Tylera - wydał mi się strasznym dupkiem i dopiero pod koniec lektury zaczął mnie intrygować - ale wciąż za mało.

Czy wspominałam, że Cię kocham? to typowa, lekka i niezobowiązująca młodzieżówka wypełniona imprezami, alkoholem i narkotykami. Z każdą kolejną stroną nieco dojrzewa, pojawiają się refleksje i życiowe problemy. Osobiście jednak jestem zawiedziona postawą głównej bohaterki - i z tego, co zauważyłam przeglądając zagraniczne recenzje, czym czytelnik starszy, tym ocenia tę powieść jako gorszą. Lecz jeżeli macie ochotę na coś pokroju Cudowne tu i teraz czy lubicie klimaty brazylijskich seriali, to ta pozycja może okazać się dobrym wyborem. A nawet, jeżeli nie przepadacie za wyżej wspomnianymi rodzajami rozrywki, to może warto przetrwać tych kilka pierwszych rozdziałów, by dokopać się do czegoś godnego?

Książka do zakupu TUTAJ