Noszę Dziewczynę W Walizce... Raphael Montes | + KONKURS + DIY: Zakładka

 Lubisz kryminały? Lubisz thrillery? Nie straszny jest Ci widok krwi i wnętrzności? Więc zapraszam do mojej walizki, dziewczynko...

Jeżeli jesteś dorosłym czytelnikiem o krwi na tyle gorącej, że nie grozi Ci jej zmrożenie, poznaj Teo, studenta medycyny. To nie jest typowy student, nie imprezuje, ani nie przyjmuje się sesją. Za to uwielbia trupy. Dogaduje się z nimi lepiej, niż ze znajomymi. Może spędzać godziny w ich towarzystwie, bawiąc się kolejnymi warstwami naskórka, mięśniami, kośćmi i wnętrznościami. Jeżeli oglądaliście serial Gotham i pamiętacie "zagadkowego" człowieka z kostnicy, to właśnie taki typ mężczyzny czeka na nas w "Dziewczynie w walizce" autorstwa Raphaela Montesa, młodego brazylijskiego pisarza-prawnika.

Nieco przerażający jest także fakt, jak wiele o życiu człowieka Teo jest w stanie wywnioskować na podstawie anatomicznej budowy ciała. Wystarczy mu rzucenie okiem na stan zębów czy paznokci, by móc opowiedzieć o życiu czy zwyczajach denata. Można by w tym miejscu pomyśleć o sherlockowej dedukcji, jednak ten uwielbiany przeze mnie detektyw nie był aż tak niepokojący i creepy. Nasz młody Teo zakochuje się w niejakiej Clarice. Jako że nie odwzajemnia ona jego uczuć, chłopak postanawia sprawić sobie... dziewczynę w walizce.

Co z całą pewnością mogę powiedzieć o Dziewczynie w walizce, to jej skierowanie ku osobom dorosłym. Powieść zawiera nie tylko przekleństwa, ale też dużą ilość krwi i wnętrzności. Jednak jej najbardziej złowrogim elementem jest sama postać głównego bohatera. Autor pozwala nam na dokładne poznanie jego psychiki i sposobu myślenia. To na pewno nie jest typowy przestępca, jakiego spotykamy w większości kryminałów. Jego historia jest bardziej skomplikowana, a tak szczegółowe przybliżenie jego umysłu sprawia, że w pewnym momencie zaczynamy odczuwać wobec niego litość i współczucie.

 - Tak naprawdę się we mnie zadurzyłeś. To choroba, obsesja. Nie ma to absolutnie nic wspólnego z miłością.
 - Nie wierzę w taksonomiczne klasyfikacje emocji, Clarice.

Dziewczyna w walizce pokazuje także, do czego może nas posunąć nieszczęśliwa miłość, jak bardzo to uczucie zaślepia i odbiera nam rozum. Patrząc na tę powieść z perspektywy uczuć, emocji i wykreowanych postaci nie jest ona kryminałem czy thrillerem, a powieścią psychologiczną. To właśnie z tego pola najwięcej można wyciągnąć. Do tego autor przygotował nietuzinkowe zakończenie, którego, zapewne, większość z nas nie jest w stanie przewidzieć. Pomyślcie przez chwilę, czego nie widzieliście w serialach o poszukiwaniu mordercy, jakiego zakończenia do tej pory nie spotkaliście - i to właśnie znajdziecie u Montesa.

Psychodeliczne klimaty, krew, łamanie kości. Tajemnice, zdrady i morderstwa. Kłamstwa, prześladowanie, inteligencja. To wszystko znalazło się w Dziewczynie w walizce. Może nieco rozczarowany być ten, kto oczekuje od tej powieści pełnokrwistego kryminału. Ucieszy się ten, dla którego frajdą jest zagłębianie się w psychikę ludzką i odgadywanie myśli. Ale każda osoba będzie zaskoczona i zmuszona do refleksji. Bo strach pomyśleć co będzie, gdy ktoś zakocha się w nas tak bardzo...

Część ze spoilerami
(zaznacz tekst, jeśli chcesz przeczytać)
Dobrze wiemy, jak zakończyła się historia. Clarice traci pamięć i żyje sobie szczęśliwa razem z Teo, bo ten wmawia jej, co tylko zechce. Jednak ma jakieś drobne prześwity w pamięci - związane z wodą czy kajdankami. Prawdopodobnie Dziewczyna w walizce jest powieścią jednotomową i nie będzie nam dane przeczytać kontynuacji. Co jednak wytworzył mój pisarski umysł? Ciąg dalszy. Widzę oczami wyobraźni, jak w kolejnym tomie okazuje się, że Clarice tylko udawała amnezję. Wszystko pamiętała, stwarzała pozory, oczekiwała na odpowiedni moment. Aż w końcu zabija nic niepodejrzewającego Teo. Taką mam wizję. Ha. Haha.


Zapraszam również na video recenzję. Tam, oprócz omówienia książki, kryje się zapis tworzenia zakładki inspirowanej powieścią, a także konkurs!